Reklama

Jak informuje Europejska Agencja Kosmiczna łączność z lądownikiem Philae została ostatecznie zerwana 28 lipca 2016 roku o godzinie 11:00 czasu środkowoeuropejskiego wraz z wyłączeniem modułu ESS (Electrical Support System Processor Unit) służącego do kontaktu z sondą Rosetta. Sprzęt i tak pozostawał jednak nieaktywny od 2 lipca 2015 roku, kiedy to otrzymano za jego pośrednictwem ostatnią transmisję. Od tego czasu moduł trzymano jednak aktywny na wypadek gdyby lądownik zdołał się jeszcze skomunikować z pozostającą na pułapie poniżej 10 km na powierzchnią komety sondą. 

Philae
Lądownik Philae, ilustracja: DLR via Wikipedia, CC BY 3.0 de

Wyłączenie modułu komunikacyjnego związane jest z przygotowaniami do ostatecznego zakończenia trwającej od 2004 roku misji Rosetta. W dniu 30 września 2016 roku planowane jest przeprowadzeni operacji opadnięcia sondy w stronę jądra komety. Ten ostatni manewr misji ma umożliwić przeprowadzenie końcowych badań i przesłanie ich na Ziemię. W tym celu konieczne jest zapewnienie energii orbiterowi Rosetta, który znajduje się w odległości ponad 520 mln km od Słońca i traci moc baterii słonecznych w tempie 4 W na dzień. Z tego powodu ESA podjęła decyzję o wyłączeniu wszystkich urządzeń instrumentu, które nie są niezbędne do przeprowadzenia finalnego manewru sondy. 

Sonda Rosetta
Sonda Rosetta. Ilustracja: ESA

Misja orbitera Rosetta rozpoczęła się w marcu 2004 roku. Za pomocą sprzętu dokonano obserwacji planetoid  (2867) Šteins i (21) Lutetia, a także wykonano przelot obok Marsa i trzy przeloty wokół Ziemi w celu uzyskania asysty grawitacyjnej. Najważniejsza część misji rozpoczęła się się w 2014 roku, kiedy to instrument dotarł w pobliże komety 67P/Czuriumow-Gierasimienko. W listopadzie 2014 roku dokonano historycznego lądowania na powierzchni komety przy użyciu zrzuconego z sondy lądownika Philae , który następnie dostarczył niezwykle cenne dane na temat tego typu formacji kosmicznych. 

Głównym wykonawcą orbitera Rosetta była firma Astrium GmbH. W skład konsorcjum przemysłowego wchodziło ponad 50 podwykonawców z 14 krajów europejskich i Stanów Zjednoczonych. Swój udział w projekcie miało także Centrum Badań Kosmicznych Polskiej Akademii Nauk, które opracowało na potrzeby misji penetrator MUPUS (Multi purpose Sensors for Surface and Subsurface Science) wraz z niezbędną aparaturą naukową.  

Czytaj też: NASA pionierem w podboju asteroid 

Reklama
Reklama

Komentarze