Blisko rok po pierwszym indyjskim teście zestrzelenia satelity na niskiej orbicie okołoziemskiej (27 marca 2019 roku) z użyciem prototypu rakiety Prithvi Defence Vehicle Mark-II, główne narodowe ośrodki przemysłowo-badawcze zasygnalizowały osiągnięcie planowanej gotowości do wszczęcia produkcji takiego uzbrojenia na użytek państwowy. Obecnie, nadzorująca cały program indyjska organizacja badawczo-rozwojowa ds. obrony – DRDO (Defence Research and Development Organisation) powiadomiła, że oczekuje w tej sprawie na dalsze decyzje rządu Indii.

Sygnały chęci pozyskania przez Indie broni antysatelitarnej pojawiały się już w 2016 roku, wobec przeprowadzenia szeregu doświadczeń i komputerowych symulacji wykonywania takiego ataku. Pierwszy praktyczny przypadek udanego zestrzelenia satelity przez Indie, jaki nastąpił w ramach programu Mission Shakti w 2019 roku, był po prostu zwieńczeniem tych wcześniejszych przygotowań.

Głównym elementem indyjskiego systemu ASAT ma stać się opracowany już trzystopniowy pocisk rakietowy o masie 18 870 kg. Pierwszy stopień rakiety o długości 13,2 m i średnicy 1,4 m to silnik na stały materiał pędny, pozwalający na uzyskanie przez nią wymaganej wysokości lotu przy ciągu 43,1 tony i czasie działania 74,8 sekund. Drugi to również silnik zapewniający średni ciąg 20,8 tony przy podtrzymywaniu zapłonu przez 37,7 sekund.

Ostatni stopień to głowica typu „hit to kill” zawierająca moduł poszukiwawczo-naprowadzający w postaci systemu obrazowania w podczerwieni oraz nawigacji bezwładnościowej wykorzystującej żyroskop pierścieniowy (RLG). Po osiągnięciu wymaganej wysokości jest odrzucana jej osłona termiczna i porusza się ona ze średnią prędkością 10 km/sek. Korekty toru lotu są realizowane za pomocą systemu sterowania wektorem ciągu (TVC) zawierającego układ większych i mniejszych silników na stały materiał pędny rozmieszonych w korpusie głowicy.

W czasie rzeczywistych testów strącono satelitę Microsat-R o masie 730 kg umieszczonego na wysokości 283 km nad powierzchnią Ziemi.

Oprócz Indii obecnie tylko Stany Zjednoczone, Rosja i Chiny mają zdolności do niszczenia rożnego rodzajów satelitów poruszających się na orbitach umieszczonych wokół Ziemi. Nowy system to część szerszego programu BMD (Ballistic Missile Defence) realizowanego w tym kraju. Rząd w New Delhi podkreśla jednak, że jego celem nie jest militaryzacja kosmosu, a sama przestrzeń kosmiczna nie powinna być obszarem prowadzenia żadnych działań wojennych.