Technologie wojskowe
Udany test "górnej warstwy” indyjskiego systemu antybalistycznego
Z poligonu rakietowego na wschodnim wybrzeżu Półwyspu Indyjskiego przeprowadzono próbę pozaatmosferycznego zestrzelenia pozorowanego pocisku balistycznego z użyciem najnowszej indyjskiej przeciwrakiety, Prithvi Defence Vehicle (PDV). Zgodnie z zadeklarowanym wynikiem testu, pocisk dokonał skutecznego przechwycenia wskazanego celu. Był to trzeci z dotychczas przeprowadzonych startów doświadczalnych PDV – spośród nich całkowitym sukcesem zakończył się również poprzedni test, przeprowadzony jeszcze w lutym 2017 roku.
Skuteczna próba przechwycenia celu z użyciem rakiety antybalistycznej Prithvi Defence Vehicle (PDV) miała miejsce w niedzielę 23 września br. u wybrzeży indyjskiego stanu Orisa, w rejonie Zatoki Bengalskiej. Test przeprowadzono z poligonu rakietowego umiejscowionego na wyspie Abdul Kalam (znanej również jako Wheeler Island). Moment startu zanotowano o 20:05 czasu lokalnego. Krótko po przeprowadzeniu odpalenia indyjski resort obrony zakomunikował sukces testu, potwierdzając bezpośrednie trafienie pozorowanego celu z użyciem rozwijanej przeciwrakiety.
Wspomniana próba rakietowa była ogółem trzecim sprawdzianem działania rakiety przechwytującej PDV w dotychczasowej historii prac nad jej rozwojem. Poprzednie testy miały miejsce odpowiednio w kwietniu 2014 i lutym 2017 roku. Podczas inauguracyjnej próby antyrakieta zanotowała „bliskie chybienie” na pułapie blisko 120 km nad Ziemią. Pełną skuteczność osiągnięto natomiast w drugim podejściu, które zakończyło się strąceniem wyznaczonego celu.
Potwierdzona celność PDV stanowi ważne osiągnięcie w rozwoju zaawansowanego indyjskiego dwuwarstwowego systemu antybalistycznego. Testowany pocisk zabezpiecza w nim górną strefę ochrony, dysponując zdolnością rażenia celów na pułapach pozaatmosferycznych (w praktyce, od 50 km do nawet 150 km nad powierzchnią Ziemi). Działając na zasadzie bezpośredniego trafienia (hit-to-kill), przeciwrakieta PDV korzysta m.in. z zaawansowanego systemu naprowadzania w podczerwieni, który uaktywnia się po odrzuceniu w wyższych partiach atmosfery kopuły ochronnej wieńczącej szczyt pojazdu. System działa również w oparciu o bezwładnościowy system nawigacji, radar śledzący i sieć komputerową odpowiedzialną za wyliczenie trajektorii nadchodzącego pocisku balistycznego. Wszystkie zdarzenia podlegają monitorowaniu w czasie rzeczywistym przez stacje telemetryczne ulokowane w różnych punktach na powierzchni Ziemi.