Brytyjczycy utajnili awarię rakiety Trident II na prośbę Obamy?

W niedzielę "Sunday Times" poinformował o ukrytym przed opinią publiczną teście z czerwca 2016 roku, w ramach którego nieuzbrojony pocisk został wystrzelony z pokładu HMS Vengeance - jednego z czterech brytyjskich okrętów podwodnych uzbrojonych w rakiety balistyczne Trident II D5 - w kierunku zachodniego wybrzeża Afryki Północnej, ale w wyniku usterki znacząco zboczył z kursu. Reporterzy "Timesa" dotarli do kolejnego źródła, które anonimowo potwierdziło, że do awarii doszło w mechanizmie sterującym rakiety Trident, wyprodukowanym przez amerykańską firmę zbrojeniową Lockheed Martin.

Jak podkreślił cytowany we wtorkowym wydaniu dziennika anonimowy rozmówca, usterka była niezależna od brytyjskiego okręgu podwodnego i jego obsługi. Zdaniem "Timesa" to wyjaśniałoby konsekwentne komentarze ze strony brytyjskiego ministra obrony i kancelarii premiera na Downing Street, że "okręt HMS Vengeance i jego załoga zakończyli test sukcesem", świadomie pozostawiając pocisk poza zakresem wypowiedzi. Powołując się na swoich rozmówców, "Times" opisał, że prośba o nieinformowanie o nieudanym teście została skierowana do ówczesnego rządu Davida Camerona przez administrację odchodzącego prezydenta Stanów Zjednoczonych Baracka Obamy w celu uniknięcia obaw, że problem dotyczy większej liczby pocisków.  

Kancelaria obecnej premier Theresy May, brytyjskie ministerstwo obrony i biuro Camerona odmówiły "Timesowi" potwierdzenia tej informacji. W poniedziałek szczegółowej odpowiedzi na zgłoszone w trybie pilnym pytania posłów uniknął minister obrony Michael Fallon, który podkreślił, że "zdolność i skuteczność systemu Trident nie ulega wątpliwości" - i zaznaczył: "Chcę wyrazić się bardzo, bardzo jasno: ani ja, ani premier nie będziemy przedstawiali publicznie operacyjnych szczegółów dotyczących działań naszych okrętów podwodnych ani systemów lub podzespołów, które były testowane" 

Do nieudanego testu rakiety balistycznej miało dojść tuż przed odbywającą się w lipcu 2016 roku debatą parlamentarną dotycząca budowy czterech okrętów podwodnych nowej generacji klasy Successor, które mają być przyszłymi nosicielami rakiet balistycznych typu Trident II. Premier Theresa May miała wtedy ukryć przed członkami Izby Gmin nieudaną próbę rakiety tej klasy. Parlamentarzyści zdecydowaną większością głosów (472 do 117) podjęli wtedy uchwałę o kontynuacji programu Trident i zakupie nowych jednostek za blisko 50 mld funtów. Budowa pierwszego okrętu HMS Dreadnought rozpoczęła się w październiku 2016 roku. 

Rakiety balistyczne Trident II D5 są jedynym nosicielem głowic jądrowych pozostającym na wyposażeniu amerykańskiej i brytyjskiej marynarki wojennej. Na dzień 1 lipca 2016 roku Waszyngton dysponował 230 aktywnymi pociskami tego typu uzbrojonymi w 920 głowic bojowych typu W76-0/-1 o mocy ok. 100 kt i W88 o mocy wybuchu szacowanej na 300 do 475 kt. Wprawdzie pociski Trident II mogą przenosić do 14 głowic MIRV, jednak obecnie zgodnie z limitami narzuconymi przez traktat New START maksymalna liczba głowic zostanie zredukowana do ośmiu. Dokładne dane techniczne sprzętu nie są znane. Zasięg trzystopniowej rakiety szacuje się na 11-12 tys. km z pełnym ładunkiem głowic MIRV, a celność na ok. 90 metrów. Wielka Brytania leasinguje od USA 56 rakiet uzbrojonych w 225 głowic bojowych, z których 160 pozostaje aktywnych. Brytyjskie rakiety balistyczne bazowania morskiego są przy tym najprawdopodobniej uzbrojone w znacznie mniej głowic niż ich amerykańskie odpowiedniki. 

W celu umożliwienia użycia rakiet balistycznych Trident II D5 przez kolejnych kilkadziesiąt lat Lockheed Martin Space Systems prowadzi obecnie program modernizacji tych pocisków o nazwie D5 Life Extension. Pomimo, że pociski Trident II weszły do służby w 1990 roku ani USA, ani Wielka Brytania nie prowadzą obecnie prac nad ich następcą.

PAP/AH

Czytaj też: Lockheed Martin zmodernizuje rakiety balistyczne Trident II