KOSMONAUTYKA
Elektronikę dla rakiety Ariane 6 dostarczy Thales Alenia Space
Firma Thales Alenia Space podpisała umowę z SABCA (Societe Anonyme Belge de Constructions Aeronautique), głównym wykonawcą trzech systemów napędowych - Thrust Vector Actuation Systems (TVAS) na nowej rakiecie Ariane 6. Celem jest opracowanie i dostarczenie systemów elektronicznych dla układu sterującego.
ArianeGroup jest głównym wykonawcą rakiety nośnej Ariane 6 na zlecenie Europejskiej Agencji Kosmicznej. Thales Alenia Space odpowiada za rozwój systemu zabezpieczeń na Ariane 6.
Dzięki umowie z SABCA Thales Alenia Space opracuje elektronikę dla następujących elementów:
- Solid Thrust Vector Actuation Subsystem (S-TVAS) dla głównych silników rakietowych P120C.
- Lower-Liquid Thrust Vector Actuation Subsystem (LL-TVAS) dla etapu kriogenicznego.
- Upper-Liquid Thrust Vector Actuation Subsystem (UL-TVAS) napęd wielorazowego użytku dla etapu wysoko kriogenicznego.
Thales Alenia Space, od ponad 40 lat uczestniczy w programie Ariane i będzie kontynuować pracę na podstawie podpisanego kontraktu. Ten kontrakt jest owocem współpracy belgijskiego przemysłu oraz stałego wsparcia władz publicznych na poziomie federalnym, z organizacjami takimi jak Belspo (Belgian Science Policy), które aktywnie wspierają rozwój nowych technologii na poziomie regionalnym, poprzez wsparcie innowacyjnych urządzeń testowych i produkcyjnych.
Przedsiębiorstwo Thales Alenia Space będzie również odpowiedzialne za zaprojektowanie i wyprodukowanie podzespołów elektronicznych, które stanowić będą rdzeń systemu zabezpieczeń Ariane 6. Firma dostarczy inne komponenty systemu zabezpieczeń, niż dotychczasowe udostępniane projektom Ariane 5, Vega i Soyuz.
Rozwój Ariane 6 został zatwierdzony przez Radę ESA w grudniu 2014 r. Rakieta zostanie opracowana w dwóch wersjach: Ariane 62, z dwoma silnikami typu "solid-propellant strap-on boosters" i Ariane 64, z czterema silnikami typu "solid-propellant strap-on boosters". Pierwszy start Ariane 6 spodziewany jest w 2020 roku.
Czytaj też: Europejskie rakiety nośne. Strategiczna niezależność dla Starego Kontynentu [ANALIZA]