Rakieta GSLV Mk 2 z satelitą na pokładzie wystartowała 8 września 2016 roku o 13:20 czasu polskiego. Początek misji miał miejsce na stanowisku drugim Centrum Kosmicznego Satish Dhawan w stanie Andhra Pradesh na wyspie Sriharikota. Do wyniesienia na orbitę Insata 3DR wykorzystano rakietę trójstopniową. W przeciwieństwie do wcześniejszych rakiet Mk 1, gdzie trzeci stopień miał silnik produkcji rosyjskiej, w Mk 2 wykorzystano w tej roli rodzimy, produkt indyjski, określany jako kriogeniczny górny stopień (cryogenic upper stage – CUS). W czwartek po raz pierwszy CUS poleciał w nowej konfiguracji, osiągając ciąg 93,1 kN zamiast dotychczasowych 73,55 kN.

Sam satelita Insat 3DR został zbudowany przez Indyjską Organizację Badań Kosmicznych (ISRO). W realizacji zadań na orbicie wspomoże on swojego poprzednika, satelitę Insat 3D, umieszczonego na orbicie w roku 2013 z wykorzystaniem rakiety Ariane 5. W stosunku do modelu 3D, nowy Insat 3DR został nieco ulepszony, między innymi jeśli chodzi o możliwości obrazowania w zakresie środkowej podczerwieni, co przyda się do nocnych obserwacji niskich chmur i mgły. Będzie też mógł dokładniej mierzyć temperaturę powierzchni morza.

Masa startowa satelity Insat 3DR wynosiła 2211kg. Z tego aż 1255 kg to paliwo, które posłuży mu do przemieszczenia się z geosynchronicznej orbity transferowej, na której znalazł się po starcie, na orbitę geostacjonarną, oraz do utrzymywania się tam na właściwej pozycji przez kolejne lata eksploatacji. Insat 3DR będzie obserwował burze i cyklony, mierzył temperaturę oraz wilgotność powietrza, a także badał stężenie ozonu w poszczególnych warstwach atmosfery. Na orbicie geostacjonarnej satelita zostanie ulokowany na pozycji 74°E.

Paweł Ziemnicki