Indyjskie zakusy na stację kosmiczną. Ogłoszono plan budowy

Zgodnie z zapowiedziami szefa Indyjskiej Organizacji Badań Kosmicznych (Indian Space Research Organization – ISRO), Indie umieszczą własną stację kosmiczną na orbicie okołoziemskiej jeszcze przed końcem 2029 roku. Kailasavadivoo Sivan oświadczył, że stanie się to najdalej w siedem lat po wykonaniu podstawowego kamienia milowego, jakim jest przeprowadzenie pierwszej w historii indyjskiej misji załogowej. Przygotowania do jej realizacji zostały zapowiedziane po raz pierwszy 15 sierpnia 2018 roku przez premiera Narendrę Modiego – w 71. rocznicę uzyskania przez Indie niepodległości.

Rozpisany wówczas przez ISRO harmonogram przygotowań do załogowej misji kosmicznej o nazwie Gaganyaan zakłada wysłanie na orbitę trzyosobowego zespołu indyjskich kosmonautów. Indie miałyby uzyskać gotowość do osiągnięcia tego celu wraz z początkiem 2022 roku. ISRO planuje przeznaczyć na jego realizację w sumie ponad 90 miliardów rupii (ok. 1,4 miliarda dolarów), wliczając w to fazę demonstracyjną, zakładającą wykonanie dwóch bezzałogowych lotów poprzedzających właściwą misję załogową.

"Koniem pociągowym" programu będzie rodzima rakieta kosmiczna GSLV Mk-III (Geosynchronous Launch Vehicle Mark III), która wykonała jak dotąd dwa loty. Pierwszy (test atmosferyczny wczesnej wersji) przeprowadzono w grudniu 2014 roku, sprawdzając przy okazji demonstrator kapsuły załogowej (Crew module Atmospheric Re-entry Experiment, CARE). Następny, już pełnoprawny start kosmiczny wykonano w czerwcu 2017 roku, wynosząc na orbitę okołoziemską eksperymentalnego satelitę komunikacyjnego, GSAT-19.

Budowa pierwszej indyjskiej stacji załogowej powinna nastąpić 5-7 lat po pierwszym locie załogowym Gaganyaan. Jak zapowiadają przedstawiciele ISRO, ich stacja kosmiczna będzie z założenia niewielkim obiektem (o masie około 20 ton) przeznaczonym do podtrzymywania eksperymentów i badań kosmicznych. “Nie mamy wielkich planów wysyłania turystów w kosmos i tym podobnych” – wskazał Sivan.

Stacja ma być złożona z dwóch modułów, umożliwiając pobyt astronautów na pokładzie nie dłuższy niż do trzech tygodni. W porównaniu do wcześniejszych konstrukcji orbitalnych tego typu, indyjski projekt budzi najwięcej skojarzeń z radzieckimi stacjami Salut, działającymi w latach 70. i 80. XX wieku.

To właśnie tego typu orbiter gościł na swoim pokładzie jedynego jak dotychczas kosmonautę z indyjskim obywatelstwem. Był nim Rakesh Sharma, który odwiedził stację Salut 7 w kwietniu 1984 roku przy okazji swojego udziału w realizacji radzieckiego programu Interkosmos. Indyjski kosmonauta został zabrany na pokład stacji w ramach misji statku kosmicznego Sojuz T-11.