Warstwa ozonowa powoli się odbudowuje

Scientific Assessment of Ozone Depletion: 2018 (ang. naukowa ocena ubytku ozonu: 2018) to ostatni z ukazujących się co cztery lata dokumentów prezentujących aktualny stan odbudowy warstwy ozonowej chroniącej Ziemię przed szkodliwym promieniowaniem UV.

Autorzy raportu wykazują, że spada stężenie niszczących ozon substancji, co przekłada się na poprawę stanu ozonowej osłony planety od czasu wydania ostatniego tego typu dokumentu w 2014 roku.

Eksperci podają, że przy prognozowanym tempie regeneracji, na środkowych szerokościach geograficznych półkuli północnej warstwa ozonowa wróci do stanu z 1980 r. już w latach 30., a na półkuli południowej – w okolicach połowy obecnego wieku.

W obszarach polarnych regeneracja ma nastąpić później, bo w latach 60.

Zdaniem ekspertów zmiany te możemy zawdzięczać współpracy ustalonej w Protokole Montrealskim, który wszedł w życie ponad 30 lat temu - po odkryciu, że freony i inne substancje stosowane m.in. w sprejach i urządzeniach chłodniczych niszczą ozon w atmosferze.

W kolejnym roku mają wejść w życie jeszcze bardziej restrykcyjne postanowienia dotyczące niektórych uwalnianych do atmosfery substancji, stosowanych m.in. w chłodnictwie gazów cieplarnianych w ramach Porozumienia z Kigali.

"Porozumienie Montrealskie jest jedną z najbardziej owocnych wielostronnych umów w historii z konkretnych powodów" - mówi Erik Solheim kierujący United Nations Environment Programme.

"Precyzyjne połączenie przekonujących dowodów naukowych i działań w kierunku współpracy, które definiowały Protokół Montrealski przez ponad 30 lat i zostały ustanowione, aby chronić warstwę ozonową, stanowią powody, dla których Porozumienie z Kigali niesie takie nadzieje na przyszłość" - przekonuje polityk.

Porozumienie z Kigali, jak się uważa, może odegrać kluczową rolę w uniknięciu katastrofy.