Jedną z najważniejszych informacji, jakie wynikają z nowego planu NASA, jest wiadomość o wydłużeniu czasu trwania misji Christiny Koch, która poleciała na Międzynarodową Stację Kosmiczną 4 marca tego roku i pozostanie na niej do lutego 2020 r.

Spędzając w kosmosie około 328 dni, pobije rekord najdłuższego pobytu kobiety w kosmosie, należący wcześniej do Peggy Whitson, która na przełomie 2016 i 2017 pracowała na ISS przez 288 dni. Koch zbliży się również do osiągnięcia Scotta Kelly’ego, którego pobyt na stacji trwał 340 dni.

Astronautka bardzo pozytywnie odebrała informację o przedłużeniu jej lotu kosmicznego. Takimi słowami skomentowała tę wiadomość w trakcie transmisji na żywo z pokładu ISS: „To niesamowite! Wiedziałam, że przez długi czas była rozważana taka możliwość i to spełnienie marzeń, żeby wiedzieć, że będę mogła kontynuować pracę w ramach programu, który jest dla mnie tak ważny.”

Drugą osobą, której pobyt na Międzynarodowej Stacji Kosmicznej będzie trwał dłużej, niż początkowo planowano, jest Andrew Morgan. Wystartuje on 20 lipca br. na pokładzie statku Soyuz i pozostanie na orbicie do wiosny 2020, spędzając w ten sposób w kosmosie około 255 dni.

Morgan poleci z europejskim astronautą Lucą Parmitano i rosyjskim kosmonautą Aleksandrem Skworcowem, a wróci z Jessicą Meir z NASA i Rosjaninem Olegiem Skripoczką.

Christina Koch, wypowiadając się z pokładu ISS, powiedziała, że zarówno ona, jak i Morgan rozmawiali ze Scottem Kellym i Peggy Whitson, prosząc o porady i wskazówki dotyczące tak długiego pobytu w kosmosie.

Misje Koch i Morgana pomogą naukowcom zebrać dodatkowe dane o wpływie długotrwałych lotów kosmicznych, wykraczających czasowo poza normalną sześciomiesięczną ekspedycję, na ludzkie ciało. Takie badania są niezbędne dla właściwego przygotowania się na przyszłe misje na Księżyc i Marsa.

W ciągu ostatnich 50 lat NASA zebrała ogromne ilości danych na temat zdrowia astronautów i ich wydajności w kosmosie, jednak ostatnio skupiła się na analizowaniu dłuższych lotów kosmicznych, takich jak misja Scotta Kelly’ego, czy Peggy Whitson. Uzyskane dane pokazały, że istnieje znaczna różnorodność w reakcjach organizmów na loty kosmiczne, w związku z czym ważne jest zebranie możliwie dużej ilości informacji na temat kondycji zdrowotnej różnych astronautów, zarówno mężczyzn, jak i kobiet.

Zaproponowany przez NASA harmonogram pozwala również poświęcić odpowiednio dużo czasu na inne badania na pokładzie stacji, w trakcie oczekiwania na pierwsze komercyjne loty załogowe Dragona 2 stworzonego przez SpaceX oraz CST-100 Starlinera wyprodukowanego przez Boeinga.

Wydłużenie okresu pobytu astronautów USA na ISS może okazać się szczególnie istotne w obliczu zniszczenia jednej z kapsuł Crew Dragon podczas testów naziemnych 20 kwietnia 2019 r. Jest wysoce prawdopodobne, że wdrożenie pojazdów SpaceX do regularnego wożenia Amerykanów na Międzynarodową Stację Kosmiczną ulegnie dalszemu opóźnieniu. Nie jest jasne, czy testowy lot załogowy pojazdu Dragon 2, misja Demo-2, nastąpi jeszcze przed końcem bieżącego roku.

Regularnie odsuwa się w czasie także moment wdrożenia do orbitalnego transportu astronautów USA statku Starliner Boeinga. Stąd, istnieje możliwość, że przedłuży się trwająca od 2011 roku zależność Stanów Zjednoczonych od Rosji w kwestii przewożenia amerykańskich astronautów na ISS pojazdami Sojuz.

Współpraca: PZ