Reklama

PRZEMYSŁ KOSMICZNY

Łukasiewicz-ILOT: umowa rozbudowy centrum napędów rakietowych i satelitarnych

Fot. Łukasiewicz - Instytut Lotnictwa [ilot.lukasiewicz.gov.pl]
Fot. Łukasiewicz - Instytut Lotnictwa [ilot.lukasiewicz.gov.pl]

Łukasiewicz - Instytut Lotnictwa zakomunikował podpisanie umowy na rozbudowę gmachu Centrum Laboratoryjnego Napędów Rakietowych i Satelitarnych. Ośrodek ma być ważnym punktem na technologicznej mapie Polski w obszarze kosmicznym oraz szansą na wzrost innowacyjności i konkurencyjności regionu.

Ogłoszoną umowę rozbudowy budynku biurowo-laboratoryjnego na terenie Instytutu (w ramach trwającego projektu: „Centrum Laboratoryjne Napędów Rakietowych i Satelitarnych”) zawarto uroczyście 12 sierpnia br. - jej wykonawcą jest Przedsiębiorstwo Budownictwa Ogólnego „KARTEL” S.A. z siedzibą w Jędrzejowie. Podpis pod kontraktem ze strony Łukasiewicz - ILOT złożył dr inż. Paweł Stężycki, dyrektor ośrodka.

Zamówienie wchodzi w zakres projektu kontynuowanego od 2020 roku, w ramach którego Łukasiewicz - Instytut Lotnictwa otrzymał dofinansowanie unijne w wysokości ponad 25,63 mln PLN z Regionalnego Programu Województwa Mazowieckiego na lata 2014-2020. Projekt ten objął właśnie utworzenie nowoczesnego Centrum Laboratoryjnego Napędów Rakietowych i Satelitarnych. Umowę dofinansowania podpisali 29 grudnia 2020 roku marszałek województwa mazowieckiego - Adam Struzik, wicemarszałek Wiesław Raboszuk oraz dyrektor Instytutu, dr inż. Paweł Stężycki.

Rozwijany budynek laboratoryjny ma być wykorzystywany w Łukasiewicz - Instytucie Lotnictwa przez Zakład Technologii Kosmicznych. Dotychczasowe założenia projektu obejmowały również wyposażenie go w aparaturę naukowo-badawczą.

Utworzenie Centrum Laboratoryjnego Napędów Rakietowych i Satelitarnych jest ważnym krokiem w rozwoju infrastruktury naukowo-badawczej instytutu i całej Sieci Badawczej Łukasiewicz w obszarze nowoczesnych technologii napędów kosmicznych. Dzięki tej inwestycji mamy szansę stać się liderem jeśli chodzi o ekologiczne napędy małych rakiet i satelitów.

Dr inż. Paweł Stężycki, dyrektor Łukasiewicz - Instytutu Lotnictwa

Zaplanowany w ramach projektu ośrodek to trzykondygnacyjny budynek o powierzchni ok. 1200 m kw. Działać w nim ma szereg laboratoriów, w tym m.in. hamownia silników rakietowych, laboratorium podsystemów rakietowych, laboratorium satelitarnych napędów korekcyjnych oraz laboratorium materiałów pędnych. Na wyposażeniu centrum ma być m.in.: stanowisko próżniowe z oprzyrządowaniem, aparatura do analizy instrumentalnej oraz aparatura do badań termicznych.

Infrastruktura ta będzie przeznaczona do prowadzenia prac B+R obejmujących m.in.: rozwój silników rakietowych na materiały pędne o obniżonej toksyczności, głównie z nadtlenkiem wodoru jako utleniaczem; rozwój rakiet do zastosowań kosmicznych; preparatykę małosmugowych stałych materiałów pędnych; preparatykę oraz testy złóż katalitycznych do rozkładu stężonego nadtlenku wodoru oraz nowych, jednoskładnikowych materiałów pędnych z grupy tzw. HPGP; rozwój technologii silników hybrydowych z nadtlenkiem wodoru oraz paliwem stałym; rozwój napędów do deorbitacji satelitów; rozwój komponentów pirotechnicznych.

Ze wsparciem nowej infrastruktury Instytut ma nadzieję stać się jedną z wiodących jednostek badawczych w Europie, na rynku badań nad napędami rakietowymi i satelitarnymi. Rezultatem ma być znaczący wzrost kompetencji, przekładający się na wzrost zaufania europejskich partnerów przemysłowych oraz Europejskiej Agencji Kosmicznej.

Z nowej infrastruktury będą korzystać badacze ILOT, jednostek z nim współpracujących oraz konsorcjanci realizowanych projektów badawczych. Będzie ona też wykorzystywana przez Instytut do realizacji komercyjnych usług badawczych na rzecz przedsiębiorców i innych podmiotów zewnętrznych.

Realizowany projekt ma pozwolić także na rozwój współpracy programowej z uczelniami technicznymi. Z nowoczesnej bazy laboratoryjnej będą bowiem mogli korzystać studenci odbywający w instytucie staże naukowe.


image
Reklama

 

Reklama
Reklama

Komentarze (1)

  1. Eytu

    Jeszcze brakuje dużego tunelu aerodynamicznego do badania powłok czołowych przyszłych rakiet orbitalnych. Po co? To co mamy na początek zamiar stworzyć to rakiety suborbitalne. One zwalniają do apogeum. Aby tworzyć rakiety, które się nie spalą i osiągną pierwszą prędkość kosmiczną potrzeba zaprojektować osłony rakiety, które wytrzymają taką prędkość w atmosferze. Tunel na planie okręgu, przyspieszany i ogrzewany gaz, symulowana atmosfera. Np pięć razy mniejsza prędkość gazu ale 5 razy większa zawartość tlenu i zwiększona temperatura, aby symulacja dobrze oddawała prędkość rakiety dążącą do 7,9 km/s ( wtedy prędkość gazu w tunelu może być dużo mniejsza).