W module serwisowym pojazdu CST-100 znajdują się cztery silniki dostarczone przez koncern Aerojet Rocketdyne. W sytuacji zagrożenia życia lub zdrowia astronautów, misja kosmiczna może dzięki tym jednostkom zostać bezpiecznie przerwana jeszcze na stanowisku startowym lub na wczesnym etapie wznoszenia się rakiety nośnej. Wówczas wspomniane silniki uruchamiają się i tym samym umożliwiają odepchnięcie kapsuły z załogą od górnego stopnia rakiety.

W czerwcu w White Sands odbyła się statyczna próba działania tego systemu bezpieczeństwa. Zgodnie z przekazem Boeinga silniki Starlinera prawidłowo się uruchomiły i właściwie pracowały przez cały czas testu. Do anomalii doszło natomiast przy wyłączeniu jednostek napędowych. Jej efektem był wyciek paliwa.

Amerykańskie media podawały, że najprawdopodobniej to zawór odcinający dopływ hydrazyny nie zamknął się prawidłowo w momencie zakończenia próby.

Boeing wspólnie z NASA i partnerami przeprowadził dochodzenie co do przyczyny anomalii. Przedstawiciele przedsiębiorstwa zapewniają, że problem został rozpracowany i inżynierowie już podjmują odpowiednie środki zaradcze.

Jednocześnie władze Boeinga zapewniają, że incydent nie wpłynie na ustalony harmonogram wdrażania CST-100 do użytku komercyjnego w zakresie dostarczania astronautów na ISS. Dynamiczny test silników „ewakuacyjnych” od Aerojet Rocketdyne na wyrzutni ma się odbyć jeszcze tego lata.

Według ocen niektórych specjalistów z NASA, przywoływanych również w raporcie Government Accountability Office, przyznanie certyfikatów na komercyjne przewozy astronautów dla pojazdów Starliner Boeinga i Dragon 2 SpaceX może nastąpić dopiero w drugiej części 2019 r., a w skrajnie pesymistycznym wariancie nawet dopiero pod koniec 2020 r. Tymczasem ostatnie miejsca, jakie NASA zarezerwowała dla Amerykanów na pokładach rosyjskich Sojuzów, będą do wykorzystania w listopadzie 2019 r.