Wystartował kolejny satelita Pléiades Neo

Start miał miejsce 17 sierpnia br. o godzinie 22:47 czasu lokalnego (3:47 w nocy w Polsce czasu wschodnioeuropejskiego CEST) z wyrzutni przynależnej do Gujańskiego Centrum Kosmicznego. Rakietą nośną była Vega od Arianespace a ładunkami – satelita rozpoznania optoelektrycznego Pléiades Neo 4 i cztery dodatkowe nanosatelity: LEDSAT, RADCUBE, BRO-4 oraz µHETsat.

Pléiades Neo 4 opuścił rakietę nośną blisko docelowej orbity polarnej, heliosynchronicznej (620 km nad Ziemią). Trajektoria odpowiada tej, na jaką trafił bliźniaczy Pléiades Neo 3, lecz charakteryzuje się przesunięciem w fazie o 180°.

W ten sposób powstaje nowa konstelacja satelitów obserwacji Ziemi, umożliwiających codzienne obrazowanie dowolnego miejsca na Ziemi w podstawowej rozdzielczości 30 cm. Gdy konstelacja zostanie skompletowana (czyli będą w niej 4 satelity) zobrazowania będą wykonywane od dwóch do cztery razy dziennie.

Pléiades Neo zaoferuje klientom najlepsze w swojej klasie możliwości i znacznie wzmocni naszą pozycję na rynku zobrazowań o bardzo wysokiej rozdzielczości. Pierwsze zdjęcia z Pléiades Neo 3 są wyjątkowe i potwierdzają, że podjęliśmy właściwe decyzje pod względem tego projektu, pozwalające sprostać coraz bardziej wymagającym klientom z branży zobrazowań geoprzestrzennych.

Złożona z czterech identycznych satelitów konstelacja Pléiades Neo - w 100% produkowana, utrzymywana i eksploatowana przez koncern Airbus - będzie oferować zobrazowania wykonane w docelowej rozdzielczości 30 cm z obejmowaniem pasów terenu o szerokości 14 km. Będzie w stanie objąć całą powierzchnię Ziemi pięć razy w roku.

Pléiades Neo mają przy tym współpracować z istniejącymi satelitami Pléiades i resztą floty satelitów obserwacji Ziemi składającej się z kilkunastu pojazdów orbitalnych Airbusa.

Na pokładzie kompaktowego Pléiades Neo  znajduje się instrument optyczny nowej generacji z węglika krzemu, oparty na technologii, którą Airbus wprowadził na rynek na początku XXI wieku. Konstelacja Pléiades Neo skorzysta też z laserowych łączy wymiany danych i łączności radiowej w paśmie pasma Ka do współpracy z satelitami geostacjonarnymi Airbus SpaceDataHighway (EDRS). To z kolei ma umożliwić przechwytywanie z Ziemi pilnego zadania rozpoznawczego w 30-40 minut, by szybko zareagować w najbardziej krytycznych sytuacjach.

Na koniec przyjrzyjmy się jeszcze dodatkowym niewielkim satelitom.

Pierwszy z nich, kilogramowy LEDSAT *LED-based small Satellite) został opracowany przez firmę Sapienza Space Systems oraz labolatorium S5Lab Uniwersytetu Rzymskiego. Jest demonstratorem, pozwalającym na sprawdzenie możliwości śledzenia tego typu obiektu, jeżeli ten znajduje się w ziemskim cieniu. Dzięki posiadanym diodom LED obserwacja satelity staje się możliwa, nawet gdy on nie jest oświetlony. Według włoskiego ośrodka akademickiego zwiększy to dokładność w śledzeniu satelitów na orbicie.

RADCUBE Węgierskiej Akademii Nauk MTA ma w czasie rzeczywistym monitorować pogodę kosmiczną, włączając poziom radiacji. Natomiast BRO (Breizh Reconnaissance Orbiter) zajmuje się rozpoznaniem elektromagnetycznym. wyłapując nielegalne połowy ryb. Ostatnim z grupy minisatelitów był µHETsat, który demonstruje technologię wykonywania niewielkich manewrów orbitalnych za pomocą silnika jonowego, ale z wykorzystaniem zjawiska Halla.

Źródło: Airbus