Odkrycia dokonał Alejandro Suarez Mascareno, doktorant z Instituto de Astrofisica de Canarias (IAC) oraz University of La Laguna (ULL), z pomocą swoich promotorów Rafaela Rebolo oraz Jonaya Isaia Gonzaleza Hernandeza. Planeta została nazwana GJ 536 b. Jej macierzysta gwiazda GJ 536 zalicza się do czerwonych karłów i jest znacząco chłodniejsza oraz mniejsza od Słońca. Niemniej badacze zaobserwowali, że gwiazda ta przechodzi podobny jak nasze Słońce cykl aktywności magnetycznej. Jednak w analizowanym przypadku trwa on nieco krócej – zaledwie trzy lata.

Po wstępnych oględzinach stwierdzono, że chociaż planeta GJ 536 b nie orbituje w ekosferze (obszarze wokół gwiazdy gdzie na planetach woda może utrzymywać się w stanie ciekłym), to i tak będzie wdzięcznym i interesującym obiektem do przyszłych badań składu atmosfery. Naukowcy liczą także, że podczas przyszłych tranzytów (przejść planety przed tarczą gwiazdy) uda się szczegółowo określić promień i średnią gęstość GJ 536 b. Astronomowie nie kryją również nadziei na odnalezienie wokół GJ 536 kolejnych planet, obiegających gwiazdę z okresem od 100 dni do kilku lat.

Dotąd astronomowie z IAC mogli badać zmiany prędkości radialnej obserwowanej gwiazdy z dokładnością do 1 m/s. Wkrótce, po oddaniu do użytku instrumentu ESPRESSO, możliwe będzie wykonywanie 10 razy bardziej precyzyjnych pomiarów. Wtedy znacząco zwiększy się szansa na odkrycie kolejnych egzoplanet w układzie GJ 536. 

Odkrycie było możliwe dzięki współpracy badaczy z IAC i Obserwatorium Genewskiego. Posłużono się spektrografem HARPS (High Accuracy Radial velocity Planet Seeker) na 3.6-metrowym Teleskopie w La Silla w Chile oraz HARPS North na Telescopio Nacional Galileo (TNG) w Obserwatorium Roque de los Muchachos w La Palmie. Planeta została zlokalizowana podczas przygotowywania pracy doktorskiej Alejandra Mascareno. Artykuł na temat detekcji GJ 536 b, w czym mieli de facto swój udział naukowcy z kilku innych krajów, przyjęto do publikacji w czasopiśmie Astronomy & Astrophysics.