Pentagon sprawdzi zamysł orbitalnego śledzenia hipersonicznych pocisków

Podlegająca Departamentowi Obrony USA komórka ds. rozwoju technologii kosmicznych ogłosiła nabór ofert 5 czerwca, wyznaczając termin jego zakończenia na 6 lipca tego roku. W tytule konkursu wskazano zamiar przeprowadzenia „eksperymentu z fenomenologią śledzenia” (Tracking Phenomenology Experiment, TPE), który ma być nadrzędnym krokiem w rozwoju sieci orbitalnych czujników wychwytujących i śledzących odpaloną broń hipersoniczną. Wiadomo, że Pentagonowi bardzo zależy w tym przypadku na czasie, co jest podyktowane bieżącym już wprowadzaniem do rosyjskich i chińskich arsenałów najnowszych rakietowych rozwiązań hipersonicznych.

Zgodnie z jego założeniami, Space Development Agency poszukuje wykonawcy, który w krótkim czasie podejmie się integracji gotowego ładunku użytkowego (zestawu wczesnego ostrzegania) z własną platformą satelitarną i umożliwi przetestowanie urządzenia na niskiej orbicie okołoziemskiej. Wykonawca tego projektu będzie odpowiedzialny zatem za przejęcie ładunku czujnika dostarczonego przez SDA, zintegrowanie go z platformą satelitarną i zorganizowanie jego wyniesienia na orbitę, a także obsługę operacji satelitarnej przez okres co najmniej 6 miesięcy (z opcją przedłużenia). Eksperyment ten miałby dojść do skutku jeszcze przed końcem 2021 roku.

Eksperyment ma umożliwić praktyczną ocenę przyjętych kryteriów działania (ze szczególnym uwzględnieniem pasma obserwacji), a także potwierdzić efektywność przyjętej zasady działania. Jeśli się powiedzie, kolejnym krokiem będzie szybkie przejście do integracji przemysłowych lekkich satelitów i ich rozmieszczenia w ramach rozbudowanej konstelacji na LEO (Low Earth Orbit). Pierwszy pakiet ma obejmować docelowo 8 takich instrumentów – ich uruchomienie ma nastąpić jak najszybciej, czyli już w 2022 roku.

Zgodnie z deklaracjami SDA, eksperyment zaplanowany na rok poprzedzający jest kluczowy dla rozwoju czujników, które mają dokładnie identyfikować sygnały rakietowe nawet w obliczu poważnego szumu tła i zakłóceń. W zapytaniu ofertowym wskazano, że test pozwoli „scharakteryzować tło podglądu satelitarnego […] i zoptymalizować pod tym kątem algorytmy śledzenia i koncepcję operacyjną oraz odpowiednio dobrać pasmo fal dla zaawansowanego wykrywania i śledzenia pocisków”.

Derek Tournear, obecny dyrektor SDA, powiedział, że eksperyment z nowym zakresem obrony przeciwrakietowej jest skojarzony z projektem budowy dwóch innych satelitów opracowywanych przez DARPA (Agencję Zaawansowanych Projektów Badawczych w obszarze Obronności) w ramach programu Blackjack. Jak zakomunikował na początku czerwca, zostaną wystrzelone co najmniej trzy satelity LEO OPIR (stałego podglądu w podczerwieni).

Równolegle do eksperymentu SDA zacznie zabiegać o propozycje wykonawców dotyczące budowy pierwszych ośmiu satelitów konstelacji śledzenia pocisków. Według wcześniejszych doniesień, takie wezwanie do składania ofert przemysłowych zostanie ogłoszone do 15 czerwca 2020 roku.

Wskazuje się przy tym, że do efektywnego śledzenia szybko przemieszczających się pocisków hipersonicznych będą potrzebne lliczne satelity na wielu różnych płaszczyznach orbitalnych. Pierwsze osiem satelitów SDA ma umożliwić jedynie podgląd ogólny w szerokim polu widzenia - bardziej szczegółowe dane zostaną dostarczone przez kolejną warstwę satelitów o „pośrednim polu widzenia”, która jest projektowana przez Agencję Obrony Antybalistycznej (Missile Defense Agency, MDA). Ta część jednak nie została jeszcze sfinansowana. Program MDA, określany mianem Hypersonic Ballistic Tracking Space Sensors, lub HBTSS, dostarczyłby dane niezbędne do aktywowania mechanizmu obrony przed uderzeniem hipersonicznym - potrzebne do kierowania broni przechwytującej w celu zestrzelenia pocisku.

Finalnie SDA planuje uruchomić wczesną wersję swojej sieci wczesnego ostrzegania, rozmieszczając około 70 satelitów o szerokim polu widzenia i średnim polu widzenia do 2023 roku. Z kolei do 2025 roku system ma uzyskać pełny zasięg globalny.