Miliardy dla Northrop Grumman na rozwój antypocisków

Jak czytamy w komunikacie Northrop Grumman, na koniec lipca została zawarta umowa ramowa (IDIQ) o niesprecyzowanych warunkach, o przewidywanej maksymalnej wartości 3,27 mld dolarów amerykańskich. Polega ona na opracowaniu, skonstruowaniu, weryfikacji, wdrożeniu i zapewnieniu w przyszłości wsparcia technicznego dla nowych elementów obrony antybalistycznej średniego zasięgu (Ground-based Midcourse Defense - GMD) będącego zarazem częścią szerokiej obrony przeciwrakietowej. Umowa będzie obowiązywała do 29 lipca 2027 roku, co daje pięć lat na jej realizację. W ramach umowy zawarto także 3 aneksy o następującej wartości: 716, 423 i 115 mln USD.

Poza opracowaniem nowych komponentów GMD kontrakt obejmuje także prace inżynieryjne, integrację, testy i wdrażanie oprogramowania, co ma być zgodne z wymaganiami przyszłego antypocisku nowej generacji (Next Generation Interceptor - NGI). W kontekście tego przyszłościowego programu spółka przewodzi zespołem, w którym znajdziemy także inną firmę sektora zbrojeniowego - Raytheon Technologies.

Jako główny wykonawca umowy GWS zamierzamy pracować ściślej z MDA, aby optymalizować i rozwijać nowoczesne środki obrony przeciwrakietowej służących do obrony przez coraz to bardziej wymagającymi i zaawansowanymi zagrożeniami.
Scott Lehr, wiceprezes Northrop Grumman

Celem systemu Ground-based Midcourse Defense jest obrona antybalistyczna Stanów Zjednoczonych przed naciągającym zagrożeniem w postaci pocisków pośrednich i międzykontynentalnych. GMD składa się z kilku podsystemów, czyli głowicy EKV (Exoatmospheric Kill Vehicle), pojazdu nośnego Ground Based Interceptor (GBI), podsystemu zarządzania walką BMC3, radarów wczesnego ostrzegania AN/FPS-132 i radarów FBXB.

Na chwilę obecną w silosach znajduje się 44 trzystopniowych antypocisków GBI (z głowicami EKV). Każdy z pocisków ma masę 21 ton przy całkowitej długości 16,6 m i szerokości 1,3 m. Napędzane są stałym materiałem pędnym. Są one rozmieszczone w bazach Fort Greely i Vandenberg. Są to instalacje zbudowane z myślą obrony przed pociskami balistycznymi pośredniego zasięgu wystrzelonych z terenu Korei Północnej czy Iranu, choć teraz najpewniej modernizację systemu przeprowadza się z myślą o Rosji i Chinach. Planuje się rozbudowę do 64 pocisków (w 2019 roku złożono stosowne zamówienie o rozszerzenie zdolności bazy na Alasce).