Początkowo nic nie wskazywało na negatywny przebieg misji. Inauguracyjny lot rakiety nośnej Chang Zheng-7A (pol. Długi Marsz-7A) rozpoczął się standardowo, jeśli przyjąć oficjalne zapewnienia centrum obsługi lotów kosmicznych w ośrodku startowym Wenchang na południowym skraju Chin. Odpalenie nastąpiło około godz. 14:34 czasu polskiego (CET) w poniedziałek 16 marca z kosmodromu na wyspie Hainan na Morzu Południowochińskim. Obserwowany przez postronnych widzów start przebiegał bez widocznych kłopotów w czasie działania pierwszego segmentu napędowego rakiety – pojazd skierował się po zadanej trajektorii w kierunku wschodnim.

Nadzorująca wystrzelenie państwowa spółka China Aerospace Science and Technology Corporation (CASC) – producent tego systemu nośnego - zwykle ogłasza komunikat o sukcesie misji najpóźniej godzinę po jej rozpoczęciu. Tym razem jednak taki komunikat się nie pojawił. Wkrótce jednak państwowa agencja informacyjna Xinhua potwierdziła nastąpienie awarii – niespełna dwie godziny po odpaleniu. Nie podano jednak wyjaśnienia przyczyny i charakteru awarii.

Wskazano natomiast, że stanowiący pełny ładunek tego lotu satelita Xinjishu Yanzheng-6 nie wszedł na spodziewaną orbitę geosynchroniczną. Wcześniej podano, że nazwa ładunku znaczy wprost „satelita demonstracyjny nowej technologii-6”. Co do jego potencjalnych zastosowań, nie opublikowano żadnych dalszych szczegółów. Nie jest też nadal jasne, co było przyczyną niepowodzenia i w którym z segmentów rakiety wystąpił krytyczny błąd.

W Wenchang trwają również przygotowania do kolejnego lotu próbnego, rakiety Chang Zheng-5B. Nie jest przy tym jasne, czy awaria CZ-7A będzie miała jakikolwiek wpływ na zaplanowany start.

Chang Zheng 7A to wariant standardowego CZ-7, który startował dotąd dwa razy. Debiut nastąpił w 2016 roku, natomiast rok później wystrzelono już demonstrator testujący na orbicie tankowanie i integrację statku Tianzhou z laboratorium kosmicznym Tiangong-2. Była to ostatnia jak dotąd aktywność tamtej konstrukcji.

Rakieta CZ-7A liczy blisko 60 m wysokości, składa się z trzech członów i jest w stanie wynieść nawet 6 ton ładunku na orbitę transferową w kierunku geostacjonarnej (GTO). Segment główny systemu nośnego wykorzystuje jako paliwo mieszankę nafty lotniczej (kerozyny) i ciekłego tlenu, co ma pozwolić na wyeliminowanie znanego ze starszych modeli chińskich rakiet problemu użytkowania toksycznych materiałów pędnych. Rozwiązania tutaj zastosowane zapożyczono z podstawowego stopnia rakiety Długi Marsz 5. Drugi segment także jest napędzany naftą i ciekłym tlenem, powstał jednak w oparciu o rozwiązania stosowane wcześniej w rakietach CZ-6 i -7. Wreszcie, stopień trzeci to już napęd kriogeniczny, działający w oparciu o ciekły wodór i tlen - jest przy tym prawdopodobnie modyfikacją podzespołów rakiety Długi Marsz-3B.

Nowy pojazd startowy ma stać się główną chińską rakietą do obsługi strategicznych misji satelitarnych - m.in. z instrumentami komunikacyjnymi. Starsza, napędzana paliwem hipergolicznym Chang Zheng-3B jest obecnie podstawową opcją Chin do wprowadzenia sprzętu na GTO. Startuje z głębi lądu w Xichang w prowincji Syczuan, w wyniku czego zużyte etapy często spadają na obszary zamieszkane. CZ-7A startuje natomiast z nadmorskiego portu kosmicznego Wenchang, a ​​jego ścieżka przelotu znajduje się nad wodami oceanicznymi.