Artemis 1: ostatnia ziemska droga księżycowej rakiety

W nocy z 16 na 17 sierpnia Vehicle Assembly Building opuścił zespół pojazdów złożony z transportera gąsienicowego, ruchomej platformy startowej i samej rakiety nośnej Space Launch System wraz z kapsułą Orion MPCV na samym szczycie. Przez kolejne pół doby crawler-transporter przemieszczał się przez niespełna 7-kilometrową drogę z prędkością dochodzącą do półtora kilometra na godzinę. W środę transporter wraz z wyrzutnią zatrzymał się na wyznaczonym miejscu, czyli na terenie stanowiska startowego LC-39B. Start najwcześniej możliwy byłby 29 sierpnia i właśnie wtedy amerykańska agencja kosmiczna planuje przeprowadzić start.

Od momentu zakończenia programu wahadłowców kosmicznych stanowisko startowe LC-39B nie było ani razu używane. Nawet można powiedzieć, że do wstrzymania lotów z kompleksu doszło wcześniej, gdyż ostatnim lotem był start testowej rakiety Ares I-X w 2009 roku, w ramach anulowanego programu Constellation. Wcześniejsze załogowe wykorzystanie było oparte głównie o program STS i zakończyło się wraz z misją o numerze 116 w grudniu 2006 roku. Pomimo braku lotów, to w późniejszym terminie, aż do 2011 roku, stanowisko LC-39B służyło jako awaryjne na potrzeby przeprowadzenia ewentualnych misji ratunkowych tzw. Startów na Żądanie (Launch On Need), kiedy to po starcie właściwej misji wahadłowca kosmicznego (STS-1XX) na drugim stanowisku startowym oczekiwał drugi przygotowany do lotu prom (STS-3XX/STS-4XX), który na wypadek zagrożenia życia załogi mógłby ewakuować załogę i ściągnąć ją z orbity na Ziemię. W 2012 roku ogłoszono rozpoczęcie prac przygotowawczych pod nowy projekt amerykańskiej agencji (SLS). Oznacza to, że najwcześniej za kilkanaście dni nastąpi przetestowanie wieloletnich starań w tym zakresie.

Zanim SLS opuści wyrzutnię startową technicy i inżynierowie NASA będą przeprowadzali ostatnie prace kontrolne i drobne naprawy (o ile będą wymagane). Odliczanie powinno ruszyć, gdy zegar będzie wskazywał 46 godzin 40 minut do zapłonu silników. Wielokrotnie w trakcie odliczania zegar się będzie zatrzymywał, a będzie to wynikało głównie z faktu wykonywanych inspekcji czy głosowań GO/NOGO, zaś po raz ostatni powinno to nastąpić nie później niż na 10 minut do odpalenia silników w dopalaczach rakiety SLS (napędzanych stałym materiałem pędnym). W momencie, gdy to nastąpi to już nie będzie możliwe zatrzymanie pracy silników boosterów - będą musiały wypalić całe swoje paliwo.

Pomimo tego, że Artemis 1 jest misją bezzałogową, to w kapsule znajdują się manekiny: Moonikin Campos, Helga i Zohar oraz maskotka - Baranek Shaun. Umieszczanie realistycznych manekinów jest nierozłącznym elementem przy certyfikacji nowego statku kosmicznego. Ich celem jest pomiar wibracji, wstrząsów i warunków panujących wewnątrz skafandra wewnątrzpojazdowego jak i samej kapsuły. Pierwszy z powyżej wymienionych "pasażerów" został nazwany na cześć Arturo Camposa, który miał ważny wkład w bezpieczny powrót na Ziemię załogi Apollo 13. Dwa pozostałe manekiny - niemiecki i izraelski - (a raczej korpusy bez kończyn) są włączone w eksperyment Matroshka AstroRad Radiation Experiment. Jeden z nich (a dokładniej Zohar) miałby zostać ubrany w kamizelkę antyradiacyjną celem porównania poziomu promieniowania z fantomem bez niej.

Ponadto w adapterze (znajdującym się pomiędzy stopniem głównym a ICPS) umieszczono kilka nanosatelitów. NASA projektując rakietę SLS postanowiła przewidzieć miejsce dla maksymalnie 17 urządzeń jako ładunek typu rideshare w maksymalnym formacie 6U/12U. Podczas najbliższej misji w adapterze znajdzie się 10 nanosatelitów, które będą odpowiadały za orbitalne eksperymenty.

Narodowa Agencja Aeronautyki i Przestrzeni Kosmicznej planuje przeprowadzić start 29 sierpnia bieżącego roku. Uściślając, powinno to nastąpić pomiędzy godziną 8:33 a 10:33 czasu wschodniego (14:33-16:33 w Polsce). Planowana długość misji wynosiłaby 42 dni, co oznaczałoby wejście w atmosferę i wodowanie pojazdu Orion MPCV w okolicach 10 października. Gdyby się nie udało wówczas wyrzutni opuścić z różnych powodów - począwszy na złych warunkach atmosferycznych a skończywszy na problemach technicznych, które mogą się wciąż wydarzyć - to następna okazja na start przypada na 2 i 5 września. W dalszej perspektywie zaplanowane zostały wstępnie okna startowe na październik, listopad i grudzień oraz początek przyszłego roku.