Biały całun nad Kalifornią. Tym razem to nie pożary

Kalifornijska Dolina Centralna to region sprzyjający powstawaniu specyficznego rodzaju mgieł. Gdy w porze zimowej wilgoć napływa znad Oceanu Spokojnego i tworzy śnieg w górach Sierra Nevada, może również rozpościerać „białe całuny” aerozolu i skondensowanej pary wodnej na obszarze całej Doliny Centralnej. Znana pod nazwą Tule (too-lee), ta nieprzezroczysta mgła rozprzestrzeniła się po Kalifornii ostatnio zbieżnie z nadejściem przesilenia zimowego (sytuacja widoczna na załączonych zobrazowaniach z 2020 roku). Choć z góry wygląda to urokliwie, gęsta mgła może być niebezpieczna dla ludzi przemieszczających się po tym obszarze.

Przy częstych deszczach i słabych wiatrach zimą, wilgotne masy powietrza nadbrzeżnego wędrują przez niziny łącząc się z chłodniejszym powietrzem spływającym z gór, tworząc w dolinach San Joaquin i Sacramento idealne warunki do powstawania skumulowanych mgieł. Światło słoneczne w ciągu dnia ogrzewa glebę i powoduje parowanie, podczas gdy nocne chłodzenie może powodować nasycenie powietrza wilgocią. Jeśli wiatry są spokojne, kropelki wody gromadzą się, aż nad ziemią utworzą się kłęby mgły.

Mgła Tule zwykle tworzy się po zachodzie słońca i gęstnieje tuż przed świtem. Powoli się rozrzedza, gdy powietrze ogrzewa się w świetle dziennym. Nazwa wywodzi się od jej powstania nad trzcinową roślinnością podmokłą - Los Tules lub tullin.

Dzięki zobrazowaniom satelitarnym pozyskanym z satelity Sentinel-3 można podziwiać rozmiary i przebieg tworzenia się mgły. Zobrazowania pochodzą z instrumentu OLCI (Ocean and Land Colour Instrument) i prezentują sytuację w dniach: 10, 18, 20 i 22 grudnia 2020 roku.