Rakieta strategiczna Agni-V

Jako pierwszy, 26 grudnia ub. r. odbył się test rakiety Agni-V. Pocisk został wystrzelony z poligonu na wyspie Wheeler w stanie Odisha (dawniej Orissa) w północno-wschodnich Indiach. W ciągu 19 minut przeleciał niecałe 2,5 tys. km spadając dokładnie tam, gdzie było to planowane. Próba, którą indyjscy inżynierowie uważnie śledzili za pomocą licznych kamer i czujników, przebiegła w 100% pomyślnie. Również lot pocisku przebiegł dokładnie wzdłuż przewidzianej dlań trajektorii.

Agni-V jest trzystopniową rakietą balistyczną na paliwo stałe o długości 17,5 m i średnicy 2 m. Pocisk waży 50 ton i może przenosić głowicę jądrową o wadze do 1,5 tony. Zasięg rakiety nie został ujawniony i szacowany jest na 5500-5800 km, choć chińscy eksperci wskazują, że może wynosić nawet ok. 8000 km. Pocisk będzie więc zdolny do rażenia każdego celu na terenie Chińskiej Republiki Ludowej. Celność głowicy bojowej Agni-V szacowana jest na 10 m.

Czytaj też: Indie gotowe do rozmieszczenia międzykontynentalnych rakiet balistycznych

Grudniowa próba była ogółem czwartym testem Agni-V, a zarazem pierwszą od chwili kiedy Indie stały się członkiem zrzeszającej 35 państw grupy Missile Technology Control Regime (MTCR). Celem MTCR jest trzymanie kontroli nad rozprzestrzenianiem się bezzałogowych systemów zdolnych do przenoszenia głowic jądrowych.

Pocisk pośredniego zasięgu do uderzeń konwencjonalnych i jądrowych Agni-IV

Tydzień po teście Agni-V z tego samego poligonu wzbiła się w powietrze rakieta balistyczna Agni-IV. Odpalenie nastąpiło z wyrzutni mobilnej. Ten zakończony sukcesem test był już szóstym sprawdzianem tego zaawansowanego pocisku ziemia-ziemia, wyposażonego w komputer pokładowy 5-tej generacji.

Agni-IV to dwustopniowa rakieta balistyczna na paliwo stałe. Mierzy 20 m długości i waży 17 ton. Jej zasięg szacuje się na 4000 km, pocisk ma lecieć do celu na pułapie 900 km. Podczas powrotu do atmosfery osłona termiczna rakiety może wytrzymać temperaturę do 4 000ºC, zapewniając jednocześnie, że temperatura w zawierającym wrażliwą elektronikę wnętrzu pocisku nie przekroczy 50ºC. Rakieta ma być zdolna do uderzeń z użyciem głowicy jądrowej, paliwowo-powietrznej lub konwencjonalnej. Agni-IV rozmieszczone są na platformach drogowych i kolejowych.

Ze względu na zasięg indyjska rakieta jest klasyfikowana według natowskiego podziału jako pocisk balistyczny pośredniego zasięgu (IRBM). Z arsenałów USA i ZSRR (a później Rosji) broń tej klasy została usunięta na mocy traktatu INF z 1987 roku. Do 1996 rakiety S3 o zasięgu ok. 3500 km zniknęły również z wyposażenia francuskich sił powietrznych W Azji jednak te ograniczenia nie występują i rakiety balistyczne o podobnym do Agni-IV zasięgu mają w służbie także Arabia Saudyjska, Chiny, Izrael, Korea Północna i Pakistan.  

Indyjska broń balistyczna - ponadregionalna projekcja siły

Agni-IV i Agni-V zostały skonstruowane przez indyjską Defence Research and Development Organisation (DRDO). Ich udane loty wskazują na dojrzałość i niezawodność rozwiązań technicznych indyjskiego programu budowy rakiet dalekiego zasięgu. Pociski te mają przede wszystkim służyć odstraszaniu potencjalnych przeciwników, którzy rozważaliby konflikt militarny z Indiami. Agni-V jest nawet nieco przewrotnie nazywana „bronią pokoju”. Przypomina to czasy Zimnej Wojny, kiedy to potencjał nuklearny ZSRR i USA gwarantował całkowite obustronne zniszczenie w przypadku rozpoczęcia faktycznej wojny atomowej. Być może, podobnie jak wtedy, ta potężna broń nie zostanie nigdy użyta zapewniając strategiczną równowagę pomiędzy trzema azjatyckimi mocarstwami jądrowymi Chinami, Indiami i Pakistanem. Niemniej, warto mieć na uwadze, że Agni-V jest zgodnie z ambicjami New Delhi bronią o zasięgu ponadregionalnym. Pocisk może dosięgnąć celu na terenie każdego azjatyckiego państwa, a także na niektórych obszarach Afryki i Europy.