Wojsko USA ma nowe satelity. Zapewnią łączność

Start rakiety Falcon 9 odbył się 15 października br. z bazy Vandenberg w Kalifornii. Z dostępnych informacji wynika, że w ramach tej misji na niską orbitę okołoziemską (LEO) trafiło 21 nowych satelitów. Są to jednostki komunikacyjne przeznaczone do warstwy transportowej (Transport Layer) architektury PWSA.

To już drugi zestaw satelitów operacyjnej części systemu (Tranche-1). W ubiegłym miesiącu SpaceX zrealizowało wyniesienie pierwszej transzy, która zawierała ponad 20 satelitów komunikacyjnych stworzonych przez firmę York Space Systems. Zadaniem jednostek warstwy transportowej jest zapewnienie bezpiecznej, szybkiej i globalnej łączności dla wojsk lądowych, lotnictwa i marynarki wojennej USA.

Warto przypomnieć, że firma Lockheed Martin otrzymała w 2022 r. kontrakt o łącznej wartości 700 mln USD na wyprodukowanie 42 satelitów do Tranche-1. Zatem w opisywanej misji wystrzelono połowę z nich. Satelity mają umożliwić przesył szyfrowanych danych nawet w najbardziej odległych rejonach świata. Są wyposażone m.in. w łącza danych Link 16, wykorzystywane powszechnie przez siły NATO.

Więcej o architekturze PWSA

Pracami w tym zakresie kieruje Agencja Rozwoju Przestrzeni Kosmicznej (Space Development Agency; SDA). Docelowo system ma zapewnić siłom zbrojnym USA globalną łączność, szybki przesył danych oraz wczesne ostrzeganie przed zagrożeniami, takimi jak rakiety balistyczne czy hipersoniczne.

PWSA obejmuje warstwę transportową satelitów komunikacyjnych (Transport Layer), a także warstwy satelitów śledzących (Tracking Layer). Konstelacja ma zawierać łącznie od 400 do 500 satelitów na orbicie. Kolejne starty odbędą się w nadchodzących miesiącach.

Docelowo cała sieć ma być gotowa do 2027 roku i zapewnić ”initial warfighting capability”, czyli wstępną zdolność operacyjną do prowadzenia działań bojowych.

Pierwsze satelity warstwy transportowej w ramach programu PWSA miały zostać wyniesione już w 2024 r. Jednak opóźnienia po stronie wykonawców spowodowały przesunięcie terminu. Dostarczenie już drugiego zestawu satelitów na orbitę stanowi zatem istotny krok naprzód w realizacji całego programu. Wcześniej wynoszono satelity Tranche 0, które pełniły głównie funkcję demonstratorów technologii, służących do testów i weryfikacji rozwiązań przed wdrożeniem docelowej konstelacji.

Element "Złotej Kopuły"?

Efekty programu PWSA mogą stanowić podstawę do stworzenia systemu obrony przeciwrakietowej Golden Dome (tłum. Złota Kopuła), który został zainicjowany w styczniu br. przez Donalda Trumpa. System składający się zarówno z segmentu naziemnego, jak i kosmicznego, ma chronić USA przed rakietami balistycznymi, hipersonicznymi i innymi zagrożeniami za pomocą złożonej, wielowarstwowej struktury.

W ramach tego projektu Amerykanie chcą umieścić na orbicie satelity uzbrojone w interceptory, zdolne do zniszczenia rakiet jeszcze w fazie startu lub lotu. Koncepcja nawiązuje do programu Strategic Defense Initiative (SDI) z 1983 r., znanego szerzej jako „Gwiezdne Wojny”. SDI zakładało wykorzystanie naziemnych systemów antyrakietowych mających niszczyć nadlatujące pociski balistyczne wyposażone w głowice nuklearne, znajdujące się jeszcze w przestrzeni kosmicznej.

Sieć budowana w ramach PWSA została przeznaczona do zapewnienia komunikacji i wczesnego ostrzegania. Golden Dome, jeśli powstanie, będzie bardziej zorientowany na aktywną obronę, czyli neutralizowanie zagrożeń w locie. Do tego jednak potrzebuje dokładnych danych o zagrożeniach – właśnie takich, jakie mogą być dostarczane za pomocą architektury PWSA.

Projekt Złotej Kopuły znajduje się obecnie na wczesnym etapie koncepcyjnym, natomiast już teraz szacuje się, że koszt budowy tego systemu będzie wynosił co najmniej 175 mld USD. Donald Trump oczekuje, że Golden Dome zostanie stworzony jeszcze przed końcem jego prezydentury.