Systemy Nośne
Indyjska rakieta wyniosła kolejną partię satelitów OneWeb
W niedzielę czasu polskiego indyjski Launch Vehicle Mark-3 (LVM3) wyniósł na niską orbitę okołoziemską (LEO) kolejną partię 36 satelitów komunikacyjnych OneWeb. Misja była drugim startem indyjskiej rakiety nośnej w ramach rozwoju konstelacji indyjsko-brytyjskiej spółki, ze względu na potrzebę zastąpienia rosyjskich systemów Sojuz, stacjonujących w europejskim kosmodromie Kourou w Gujanie Francuskiej. Po nałożeniu sankcji na Rosję, państwo to utraciło dostęp do swojej technologii, a firma rozpoczęła poszukiwania nowego partnera biznesowego.
W niedzielę, 26 marca br. o godzinie 5:30 czasu polskiego z Centrum Kosmicznego Satish Dhawan, położonego na wyspie Sriharikota w południowo-wschodnich Indiach, system Launch Vehicle Mark-3 (LVM3) wyniósł na niską orbitę okołoziemską (LEO) kolejną partię 36 satelitów komunikacyjnych brytyjsko-indyjskiej firmy OneWeb. Niedzielna misja była drugim wyniesieniem owej technologii przy użyciu indyjskiej rakiety, rozwijając przy tym konstelację satelitów do 618 satelitów. Łącznie planowane jest zgrupowanie 648 urządzeń.
We have lift off!
— OneWeb (@OneWeb) March 26, 2023
Thanks to our colleagues at @isro and @NSIL_India for a successful launch. If you don’t already, make sure to follow us for more updates throughout the rest of the mission.#OneWebLaunch18 🚀 pic.twitter.com/TsYbCZzAnP
System satelitarny firmy OneWeb obsługuje transmisję sygnału szerokopasmowego Internetu na lądzie, morzu i w powietrzu, zapewniając w założeniu szybką łączność o niskich opóźnieniach. Według informacji podanych przez producenta projekt konstelacji OneWeb wymaga 588 satelitów do globalnego zasięgu, a dodatkowe satelity są planowane w celu zapewnienia odporności i redundancji. Każda z jednostek dysponuje masą ok. 150 kg i jest zasilany za pomocą paneli słonecznych. Za napęd służy elektryczny silnik jonowy.
Czytaj też
W przeszłości omawiane satelity telekomunikacyjne OneWeb były wynoszone na niską orbitę okołoziemską przy pomocy rosyjskich systemów nośnych Sojuz startujących z europejskiego kosmodromu Kourou w Gujanie Francuskiej. Pierwsza misja dostarczenia urządzeń miała miejsce w 2019 r., kiedy rakieta nośna Sojuz ST-B wyniosła sześć jednostek satelitarnych.
Sytuacja zmieniła się jednak po inwazji Federacji Rosyjskiej na Ukrainę w lutym 2022 r., a następnie sankcji nałożonych na rosyjski przemysł kosmiczny przez Stany Zjednoczone i Unię Europejską, które spowodowały wycofanie się rosyjskich specjalistów z kosmodromu i ograniczenie dostępu do rosyjskich systemów nośnych w Gujanie Francuskiej. Spółka OneWeb rozpoczęła następnie poszukiwania nowych dostawców, które zakończyły się podpisaniem umowy z indyjską spółką New Space India, komercyjnym odziałem Indyjskiej Organizacji Badań Kosmicznych (ISRO). Celem porozumienia było zagwarantowanie dostaw na orbitę kolejnych satelitów.
Oprócz New Space India, brytyjskie przedsiębiorstwo korzysta również z usług wynoszenia satelitów od SpaceX. Firma Elona Muska stanowi konkurencję dla producenta omawianych satelitów, natomiast była pierwszym podmiotem, z którym OneWeb podpisało umowę po nałożeniu sankcji na Federację Rosyjską. Ostatnia misja SpaceX z brytyjskimi satelitami miała miejsce 9 marca br., kiedy system nośny Falcon 9 dostarczył na orbitę 40 jednostek satelitarnych.
Czytaj też
Na koniec warto przyjrzeć się indyjskiemu systemowi nośnemu, który został użyty podczas niedzielnej misji. Launch Vehicle Mark-3 (LVM3), znany również jako GSLV MK III (Geosynchronous Satellite Launch Vehicle), to trzystopniowa rakieta z dwoma boosterami na paliwo stałe o wysokości 43,5 m, zdolna do wynoszenia na geostacjonarną orbitę transferową ładunku użytecznego do 4 t. Jeśli chodzi natomiast o LEO, indyjski system może wynieść do 8 t. Według dostępnych informacji LVM3 ma być w przyszłości ulepszana w celu przystosowania pojazdu do lotów załogowych kapsuły Gaganyaan w najbliższych latach.
szczekun
Hindusi coraz sprawniejsi , kraj z potencjałem.