Satelita pogodowy GOES-T wyniesiony. Wspólne dzieło Lockheed Martin, NASA i NOAA

Wraz z początkiem marca br. doszło do startu najnowszego z geostacjonarnych satelitów pogodowych serii GOES-R. Wyniesienie urządzenia w przestrzeń pozaziemską odbyło się 1 marca o godz. 22:38 czasu polskiego z platformy SLC-40 z kosmodromu Cape Canaveral Space Force Station za pomocą należącej do United Launch Alliance (ULA) rakiety nośnej Atlas V. Górny stopień owej rakiety o nazwie Centauri umieścił satelitę GOES-T na geostacjonarnej orbicie transferowej ok. 3,5 godz. po starcie.

GOES-T jest trzecim z czterech satelitów serii geostacjonarnych meteorologicznych GOES-R zbudowanych przez firmę Lockheed Martin. Pierwszy GOES został umieszczony w 1975 roku. Kolejne urządzenie GOES-U ma zostać wystrzelone w 2024 r. na pokładzie rakiety Falcon Heavy należącej do firmy SpaceX.

Po osiągnięciu wysokości orbity geostacjonarnej satelita nalężący do National Oceanic and Atmospheric Administration (NOAA) zmieni swoją nazwę na GOES-18 a następnie rozpocznie żmudny proces uruchamiania. Owy instrument będzie prowadził swoje prace w zakresie obserwacji pogody oraz zagrożeń klimatycznych m.in. skutków burz na Oceanie Spokojnym oraz burz, huraganów, pożarów w zachodniej części Stanów Zjednoczonych, w tym na Alasce i Hawajach.

W związku z wpływem, jaki zmiany klimatyczne mają na wzorce pogodowe na całym świecie, praca satelitów takich jak GOES-T, jest ważniejsza niż kiedykolwiek wcześniej, w celu zapewnienia ludziom bezpieczeństwa teraz, jak i w przyszłości.
Jagdeep Shergill, główny inżynier i kierownik programu GOES-R w Lockheed Martin.

Satelita został oparty na platformie A2100. Zawiera dwa instrumenty zbudowane przez Centrum Zaawansowanych Technologii Lockheed Martin:

• Geostacjonarny maper wyładowań atmosferycznych (Geostationary Lightning Mapper – GLM), który jest pierwszym w swoim rodzaju operacyjnym urządzeniem do mapowania wyładowań atmosferycznych, który poleciał na orbitę, śledząc wyładowania atmosferyczne w Stanach Zjednoczonych w czasie rzeczywistym. Gromadząc dane dotyczące częstotliwości, lokalizacji i zasięgu wyładowań atmosferycznych, GLM pozwala meteorologom szybko zidentyfikować nasilające się burze i podjąć odpowiednie działania. W 2020 r. GLM uchwycił megabłysk o długości prawie 500 mil, który pobił światowy rekord w zakresie najdłuższego wyładowania piorunowego,

• Geostacjonarny mapper wyładowań atmosferycznych (Solar Ultraviolet Imager – SUVI), skupia się na pogodzie w kosmosie i mierzy słońce w zakresie ekstremalnych długości fal ultrafioletowych, jak i dostarcza obrazy słoneczne. SUVI jest niezbędny do zrozumienia aktywnych obszarów na Słońcu i przewidywania zdarzeń słonecznych, które mogą zakłócić działanie mediów energetycznych, systemów komunikacyjnych lub nawigacyjnych na Ziemi. $$

GOES-18 zastąpi GOES-17, który został wyniesiony jako GOES-S także za pomocą rakiety Atlas 5 cztery lata temu. Zakończenie jego służby było spowodowane problemami w działaniu jego najważniejszego instrumentu meteorologicznego Advanced Baseline Imager (ABI).

Jeśli uruchomienie opisywanego satelity przebiegnie bezproblemowo to jego pierwsze zdjęcia powinny zostać przesłane w maju lub czerwcu obecnego roku kalendarzowego. Według obecnych szacunków satelita osiągnie pełną operacyjność w 2023 r.  GOES-T został zaprojektowany z myślą o 10, a nawet 15-letniej żywotności.  

Mateusz Mitkow/Lockheed Martin