Super Heavy nowej generacji zniszczony. SpaceX bada sprawę

Do zdarzenia doszło 21 listopada 2025 roku w pobliżu bazy Starbase, w Teksasie. Inżynierowie SpaceX mieli przeprowadzić standardowy test wytrzymałościowy stopnia Booster 18 polegający na napełnieniu go azotem. O wybuchu dowiedzieliśmy się dzięki nagraniu opublikowanemu przez niezależne konto na platformie X. Firma Elona Muska nie podzieliła się filmem z próby, a jedynie wystosowała krótkie podsumowanie jej przebiegu.

„W pojeździe nie było paliwa, a silniki nie były jeszcze zamontowane. Zespoły potrzebują czasu na zbadanie przyczyny, zanim będziemy pewni. Nikt nie odniósł obrażeń, ponieważ podczas tego typu testów zachowujemy bezpieczną odległość dla personelu. Teren pozostaje czysty i pracujemy nad planami bezpiecznego powrotu na teren.” - poinformowało SpaceX.

Niedługo później w mediach społecznościowych pojawiły się nagrania z demontażu stopnia. Booster 18 to pierwszy dolny stopień, który zostanie wykorzystany w trzeciej generacji rakiety Starship/Super Heavy.

Co dalej z najnowszą wersją Starshipa?

Kolejne testy dolnego segmentu (prawdopodobnie Booster 19) zostaną przeprowadzone w grudniu, co zbiega się w czasie z próbami górnego stopnia rakiety oraz systemów naziemnych. Dwunasty lot w pełni zintegrowanej rakiety zapowiedziano na pierwszy kwartał 2026 roku. Starship/Super Heavy Block 3 mierzy ponad 124 m i zostanie wyposażony w nową generację silników Raptor.

Jeśli chodzi o generowany ciąg, Raptor V3 prezentuje się bardzo dobrze, z potencjałem na kolejne ulepszenia. Blisko 2,75 mln N, w porównaniu do 2,26 mln N (Raptor V2) oraz 1,76 mln N (Raptor 1), może zostać rozwinięte do 2,95 mln N.

Super Heavy Block 3 różni się od poprzednich wersji również m.in. rozmiarem. Długość została zwiększona do około 72 metrów. Na stałe zainstalowany zostanie pierścień przystosowany do separacji stopni przy pomocy metody hot-staging. Polega ona na uruchomieniu silników górnego stopnia jeszcze przed odłączeniem Super Heavy.

W poprzednich wersjach rakiety instalowano oddzielny pierścień, który po separacji stopni był odłączany od dolnego stopnia. Zmiany dotknęły również „płetw” (ang. grid fins), które znacznie powiększono, ale ich liczbę zmniejszono do trzech. Elementy umożliwiają sterowanie Super Heavy w fazie powrotu na Ziemię. Niektóre elementy pozostają niezmienne, tj. wykorzystanie stali nierdzewnej.

Historia się powtarza

SpaceX odnotowywało problemy podczas testów również w przypadku drugiej generacji rakiety. Przykładowo pierwsze trzy loty testowe rakiety w 2025 roku zakończyły się utratą górnego stopnia jeszcze przed powrotem na Ziemię. W czerwcu natomiast górny segment drugiej generacji uległ eksplozji w znajdującym się w Starbase (Teksas) ośrodku Massey’s. Przyczyną okazał się zbiornik COPV wypełniony ciekłym azotem, który służy m.in. do regulacji ciśnienia w zbiornikach paliwa.