Wojskowy debiut rakiety Vulcan Centaur

Vulcan Centaur wystartował w środę, 13 sierpnia br., o godzinie 2:56 czasu polskiego z bazy Sił Kosmicznych USA na Przylądku Canaveral na Florydzie. System nośny po raz pierwszy poleciał w konfiguracji z czterema silnikami pomocniczymi na paliwo stałe, co miało na celu zwiększenie ciągu, aby ładunek został umieszczony na orbicie geostacjonarnej (GEO).

Celem misji USSF-106 było umieszczenie na GEO satelity Navigation Technology Satellite-3 (NTS-3), który zademonstruje nowe rozwiązania z zakresu pomiaru pozycji, nawigacji i czasu (PNT). Technologia została opracowana przez amerykański koncern L3Harris w ramach projektu Laboratorium Badawczego Sił Powietrznych USA.

Na orbicie satelita przeprowadzi ponad 100 testów. W przyszłości rozwiązania te mogą posłużyć w nowej generacji satelitów nawigacyjnych GPS. Celem współpracy wojska i przemysłu jest zwiększenie odporności na zakłócenia, które są coraz częstszym narzędziem w wojnach hybrydowych.

NTS-3 jest pierwszym tego typu demonstratorem technologii PNT od Laboratorium Badawczego od 47 lat. Według amerykańskich mediów, ostatnia misja odbyła się w 1977 roku, a podczas niej zademonstrowano rozwiązania, które są stosowane w obecnych satelitach GPS.

Wojskowy debiut

Vulcan Centaur to dwustopniowa rakieta posiadająca około 61 m wysokości oraz 5,4 m średnicy (jeśli zakładamy wykorzystanie standardowej owiewki). United Launch Alliance dysponuje również wersją Long, co wydłuża system nośny. W dolnym segmencie znajdują się dwa silniki BE-4 na mieszankę ciekłego metanu i ciekłego tlenu, wykorzystujące cykl etapowego spalania z gazem bogatym w utleniacz. Jednostki są produkowane przez firmę Blue Origin i stosowane również w rakiecie New Glenn.

Górny stopień to wykonany ze stali nierdzewnej Centaur V, czyli platforma z rodziny Centaur, której korzenie sięgają czasów zimnej wojny. United Launch Alliance stosuje dwa silniki RL10C napędzane mieszanką ciekłego wodoru i ciekłego tlenu. Jednostki są produkowane przez firmę Aerojet Rocketdyne.

Warto zauważyć, że omawiany lot był szczególnie ważny dla amerykańskiej firmy, gdyż Vulcan Centaur wystartował po raz pierwszy nie tylko w nowej konfiguracji, ale również zadebiutował w wojskowym programie National Security Space Launch (NSSL), który zakłada wykorzystanie komercyjnych rakiet do wynoszenia ładunków wojskowych na orbity okołoziemskie.