Rosja rozwija rozpoznanie satelitarne. Nowa jednostka na orbicie

25 listopada br. Siły Powietrzno-Kosmiczne Federacji Rosyjskiej przeprowadziły start systemu nośnego Sojuz 2.1b, którego celem było wyniesienie na orbitę ładunku w interesie rosyjskiego Ministerstwa Obrony. Wystrzelenie odbyło się o godz. 21:58 czasu polskiego z kosmodromu Plesieck, znajdującego się w północno-zachodniej części Rosji. Lot rakiety odbył się bez problemów i po pewnym czasie wojskowy ładunek został z powodzeniem umieszczony na niskiej orbicie okołoziemskiej (LEO).

Siły Powietrzno-Kosmiczne poinformowały, że połączenie z nową jednostką jest stabilne i wszystkie systemy pokładowe satelity działają poprawnie. Warto zwrócić uwagę, że wyniesienie oznaczało dopiero piątą misję Sojuza 2.1b w obecnym roku. Rosja nie dzieli się wieloma szczegółami misji wojskowych, natomiast wiemy, że wyniesionym urządzeniem był nowy satelita z rodziny Bars-M. Dzięki temu Ministerstwo Obrony Rosji zwiększyło liczebność instrumentów cyfrowej obserwacji Ziemi do pięciu jednostek.

Sieć owych satelitów ma zapewnić rosyjskiemu wojsku precyzyjne obrazowanie powierzchni Ziemi. Urządzenia zastępują starą serię Jantar-1KFT (Kometa) oraz wycofaną serię Bars. Nowa rodzina instrumentów ma się cechować wyższą żywotnością (minimum 5 lat) oraz zapewnić o wiele większą dokładność. Każde z urządzeń ma masę ok. 4 t i łączy w sobie systemy obrazowania topograficznego i obrazowania Ziemi o wysokiej rozdzielczości (rozdzielczość przestrzenną na poziomie jednego metra). Zasilane są bateriami słonecznymi, które generują energię elektryczną.

Pierwszy Bars-M został umieszczony w przestrzeni kosmicznej w lutym 2015 r., przy pomocy systemu nośnego Sojuz-2.1a. Z kolei drugi został uruchomiony na orbicie zaledwie rok później. Urządzenia z serii Bars-M okrążają Ziemię w przedziale pułapów pomiędzy 324, a 536 kilometrów nad powierzchnią planety. Synchronizacja czasu i wyznaczanie orbity odbywa się za pomocą odbiornika GPS/Glonass. Przypomnijmy, że za opracowanie i produkcję opisywanych satelitów precyzyjnego rozpoznania optycznego odpowiada państwowe biuro konstrukcyjne CSKB-Progress.

Konflikt za naszą wschodnią granicą dobrze pokazuje, jak istotne jest rozpoznanie satelitarne, dlatego wiele krajów na świecie rozwija swoje zdolności w tym zakresie. W przypadku Federacji Rosyjskiej proces ten został znacząco spowolniony przez wywołanie wojny na Ukrainie. Efektem tej decyzji było nałożenie na Rosję wielu sankcji i utrata współprac z zachodnimi krajami, co znacząco wpłynęło m.n. na przemysł kosmiczny. Widać to dobrze po ilości wykonywanych startów orbitalnych w ciągu roku. Rosja obecnie może pochwalić się liczbą 15 startów w 2023. W porównaniu z takimi krajami jak Chiny oraz USA jest to znikomy wynik.

Rosyjskie problemy w zdolnościach kosmicznych doskonale pokazała także porażka księżycowej misji Łuna-25, która w sierpniu br. rozbiła się o powierzchnię Księżyca. Była to pierwsza rosyjska misja księżycowa od 1976 r. Dla porównania, kilka dni później Indie również podjęły próbę bezzałogowego lądowania na Srebrnym Globie w ramach misji Chandrayaan-3. Zakończyła się ona sukcesem i tym samym kraj ten stał się czwartą nacją na świecie, której udało się tego dokonać.

Interesujesz się kosmosem i chciałbyś wiedzieć więcej na temat eksploracji, przemysłu, wojska i nowych technologii? Dołącz do grona naszej społeczności zapisując się do newslettera i zaobserwuj nas na social mediach, aby zawsze być na bieżąco!