Systemy Nośne
Pierwszy satelitarny kontrakt dla Starshipa
Starship został wyznaczony do wyniesienia pierwszego satelity użytkowego. Będzie nim japoński telekomunikacyjny Superbird-9 dostarczający sygnał telewizji i internetu satelitarnego. Start tego urządzenia został zaplanowany na 2024 rok, co jest oznaką dość mocnej wiary strony japońskiej w szybkie doprowadzenie projektu Starship do stanu lotnego.
Japońska firma SKY Perfect JSAT podpisała w sierpniu br. porozumienie z SpaceX. Zgodnie z jego zapisami rozwijany obecnie pojazd nośny Starship miałby zostać w 2024 roku wykorzystany do wyniesienia satelity tokijskiego przedsiębiorstwa. Oznaczać to będzie, że pierwszym ładunkiem użytecznym nowego systemu byłoby właśnie japońskie urządzenie - Superbird-9.
Z kolei pierwszą załogowa misja polegałaby na przelocie wokół Księżyca z udziałem japońskiego miliardera Yūsaku Maezawy w ramach projektu dearMoon. Na chwilę obecną w placówce Boca Chica odbywają się testy poszczególnych komponentów systemu nośnego (Booster nr 7 i Ship nr 24). Spółka Elona Muska jest także na etapie wdrażania zaleceń pochodzących z oceny środowiskowej FAA (Federalnej Administracji Lotnictwa).
Czytaj też
Satelita Superbird-9 byłby oparty o architekturę HTS (High Throughput Satellites, satelita wysokiej przepustowości), a zatem oferujący wysokie transfery danych. Oparty będzie o platformę OneSat produkcji Airbus Defence and Space stworzonego na potrzeby zabezpieczenia funkcjonalności urządzeń telekomunikacyjnych i umożliwiającego rekonfigurację (SDS - satelita definiowany programowo), gdy obiekt już będzie znajdował się na orbicie. Superbird-9 z orbity geostacjonarnej będzie zatem dostarczał użytkownikom w Kraju Kwitnącej Wiśni oraz innym państwom regionu usługi telewizyjne (pasmo Ku) i internet satelitarny (pasmo Ka). Żywotność urządzenia została oceniona na 15 lat.
Póki co platforma OneSat jeszcze nie zadebiutowała w przestrzeni kosmicznej, gdyż jedynie zakontraktowano budowę kilku satelitów Inmarsat siódmej serii, dwa obiekty Intelsat i jeden Optus 11. Platforma powinna zadebiutować w przyszłym roku, co powinno nastąpić w wyniku wystrzelenia satelitów Optus (system Ariane-64) i Intelsat.
Czytaj też
Starship wedle oficjalnego przewodnika powinien oferować nośność na LEO na poziomie 100 ton i 21 ton na GTO (orbitę transferową), przy czym udźwig może zostać rozszerzony poprzez orbitalne tankowanie zbiorników. Ponadto SpaceX oferuje w trakcie trwania jednej misji wyniesienie do trzech satelitów na GEO z ewentualną opcją integracji z ładunkami typu rideshare (niewielkimi urządzeniami typu CubeSat, które są wypuszczane na niskiej orbicie okołoziemskiej) wypuszczanymi "przy okazji".
SpaceX pracuje nad projektem swojej największej rakiety już od kilku lat. System nośny Starship składa się z dwóch składników: pokaźnego segmentu pierwszego stopnia kojarzonego z nazwą Super Heavy oraz statku kosmicznego górnego stopnia nazywanego Starship/Ship. Oba segmenty systemu zostały zaprojektowane tak, aby w pełni nadawały się do szybkiego ponownego użycia, co ma być przełomem pod względem potencjału zwielokrotnienia lotów i zminimalizowania kosztów pojedynczej misji. Starship miałby być przy tym największą rakietą kosmiczną, jaką dotąd skonstruowano.
